Dagboek
interrailvakantie 2004
Dag 1 (20–07) Rotterdam – Parijs
Na een uur te hebben gewacht op Rotterdam Centraal, kwamen we erachter dat er hele handige Thalys-vlaggetjes op het
perron stonden. Hieraan konden we zien waar we moesten zitten (helemaal achteraan, logisch..) En daar zaten we eindelijk in
de een-beetje-tegenvallende-Thalys: staan opeens Nienke, Ellen en Lennart voor het raam! Als verrassing kwamen ze ons uitzwaaien:
supertof!
Om 11 uur stonden we op station Paris du Nord: “En nu?”
De eerste trap naar benden maar, want de metro rijdt doorgaans ondergronds. (En we moesten met de metro naar de camping)
We ruiken meteen een gemengde pies-en-gebakken-croissants-lucht, we zitten in ieder geval in Frankrijk! Dan staan
we in een hal met bordjes, loketten en kaartautomaten van de metro, RER en nog wat vage dingen. Geen idee wat de bedoeling
is hier, dus uiteindelijk maar gaan vragen aan het loket. Ze sprak Engels, gelukkig! De vooraf geplande camping in Torcy bereikten
we met de metro (die twee keer zo breed is als bij ons) en een pendelbusje. Op station Torcy moesten we de camping bellen
:S om opgehaald te worden. Wat een service! Helaas blijkt dat achteraf wel voor een pittig prijsje te zijn. Twee uur later
staat onze tent en zijn we voor de 1e nacht dus verzekerd van een slaapplek.
Dag 2 (21-07) Parijs – Marseille
We zitten momenteel in de trein naar Marseille (TGV) en hebben net aan de hand van de muziek het piratenlied “A
pirate’s life for me” uitgeschreven. Vanochtend zijn we naar Praijs geweest en hebben daar welgeteld 2 uurtjes
rondgelopen. De Notre Dame hebben we bekeken en heerlijk gegeten in de MacDonalds.
Aangekomen op Marseille St. Charles (waar ze overigens heuse sproeiers
op het station hebben) was het even stressen. We hadden twee totaal niet met elkaar kloppende kaarten en namen maar een metro
naar niets eigenlijk. Maar precies in de stad waar we zo voor gewaarschuwd waren, hielp de halve metro ons. Een Francaise
adopteerde ons en vertelde dat we een bus naar ‘Cassis’ moesten nemen. Ze wees ons de bushalte en daar zat een
mevrouw die ons verder hielp. Langs een paar mega laag-gehekte diepe ravijnen (met de bus aaah…Jorien vond het uitzicht
prachtig en zei Jorina maar niet te kijken) en de buschauffeur wees ons de camping. Woohoo! Een camping, ik dank dat meisje
dat ons meesleepte nog steeds!
Dag 3 (22-07) Cassis
Jeeeh! Ik heb mezelf zojuist gesneden aan mijn zakmes, dus nu droom ik van inklapbare of opblaasbare snijplankjes.
Cassis is erg schattig, maar ook enorm stijl…vooral als je in de bloedhitte naar je camping op de punt moet strompelen
en halverwege in de ‘marche u’ nog eens 5 kilo aan boodschappen meesleurt en dan op je camping aankomt én nog
moet douchen, eten koken, afwassen, een niet-bestaand station gaat zoeken, je tas inpakken en een mandarijntje moet pellen.
Een lichtpuntje: we zitten twee stappen van een kraantje!
Dag 4 (23-07) Cassis – Marseille – Nice
Poep zeg wat warm !
Dat was Jorina in de trein naar Nice. Vanochtend vertrokken vanaf onze camping in Cassis. Daar heben we nog even gesocialised
met (eindelijk) een Nederlander.
Met de bus (die zo’n 20 minuten te laat was) gingen we naar het treinstation en namen daar de trein naar Marseille.
Daar op zoek naar de Nieuwe Grote Kathedraal (of zoiets) en de oude haven, blijkt heel wat moeilijker te vinden te zijn dan
we hadden verwacht. Vraag Jorina hier maar niet naar, was niet echt een topstad. Nu zitten we in de trein, totaal bezweet,
en denken dat de zaklamp in de nu-opgerolde-en-ingepakte tent hangt. Geen batterijen dij de hand voor de discman of klok,
maar 1 oortje van de discman die het doet: geweldig! En we kijken ook nog eens tegen een rotswand aan…
Maarrr…vanavond eten we een lekkere pizza in het goedkoopste (en daarom ook lelijkste en bijna op een weg gelegen)
restaurantje, waarna we de nachttrein naar Vicenza nemen.
Dag 5 (24-07) Nice – Vicenza
Vannacht reden we in de nachttrein Italie binnen: supermooi! De Efteling of Disney zijn er niets bij. Hangend uit
een raampje konden we kijken naar het prachtige landschap. We reden langs de kust en zagen talloze lichtjes op de rotsen/bergen
achter en naast ons. Voor ons zagen we onze trein die telkens tunnels inreed (spannend): een Harry Potter gevoel! En we reden
echt door een sprookjesland. Dit maakte de hele dag en de nachttrein goed. We sliepen namelijk met vier andere mensen in een
hokje van misschien 3 x 2 meter, waarin zes bedden zich bevonden (ja, wij konden het ons al niet voorstellen terwijl we ernaar
keken..) Onze eerste Italiaan: Dártagnan! Ons treinmeneertje leek nogal op een musketier, dus vandaar…
De hele nacht was òf snikheet, òf ijskoud (afhankelijk van welke kant de trein opreed en of je dus in de tocht lag
of juist geen zuchtje wind voelde) Even afzien dus: drijvend van het zweet en met enkel een paar uurtjes slaap stapten we
uiteindelijk Vicenza binnen.
Nu op zoek naar een camping! De meneer achter het loket spreekt geen
woord Engels, maar is enorm behulpzaam. Wanneer hij het absoluut niet kan vinden voor ons, belt hij naar de camping! Vervolgens
tekent hij een kaartje voor ons en wijst ons de bus. Zo komen we inderdaad bij camping Vicenza. Bij de receptie vinden we
ultra-vrolijke man die of ons hele grappig vindt, of gewoon altijd lacht. Da camping is helaas wel erg saai: geen zwembad,
niet eens een campingwinkel en 90 % Nederlanders. (En we struinden op ons gemak de mannen wc in…dom dom!) Op zich wel
gezellig, maar het geeft niet echt een Italiaans gevoel natuurlijk. Doodmoe gaan we douchen en uiteindelijk hebben we zelfs
fut genoeg om Vicenza die dag nog te bekijken. Teatro Olimpico is erg mooi en leuk om nou eens gezien te hebben. Het hele
stadje is vriendelijk en mooi, heel wat beter dan Marseille! Een leuk dametje in de bus vertelt ons hele verhalen in het Italiaans
(waar wij vrijwel niets van verstaan, maar erg schattig is). Sowieso blijken de Italianen aardige mensen te zijn , vriendelijk
en behulpzaam.
En nu regent het! Eerste dag in Italie en wij hebben regen…
Jorina slaapt….ik ga ook lekker uitrusten, morgen Venetie…
Nou is het 3 uur later (Jorina wakker) en het regent nog steeds! Een Nederlandse buurvrouw (toch wel handig die 90
%) vertelde me net op weg naar het toilet dat buien als dit vaker voorkomen voor een half dagje…
Dag 6 (25-07) Venetie
Het was noodweer vannacht, ik ben trots op ons tentje, want tjeezus wat een storm zeg!
Nou, het is in ieder geval droog ’s ochtends, maar nog wel grijzig. We maakten een grove fout en moesten twee
uur op de bus wachten… Op een gegeven moment waren we er zo chagrijnig van dat we allebei een andere kant opliepen (
ik neem even mijn theetje)
Uiteindelijk kwam de bus en na wat geregel hadden we een retour Venetie. In Venetie namen we de waterbus (gelukkig
niet zo duur) naar San Marco. Het was daar knetterdruk: 70 nationaliteiten op 1 bruggetje en snoeiheet! (Er zit een gigantische
miet op mijn kleedje en Dorien probeert Italiaanse monumenten uit te spreken)
Er zitten piepkleine straatjes in Venetie, en de goden zij geprezen: daar zit een MacDonalds!
Ik eet al mijn chagrijnigheid-over-het-veel-te-veel-touristen-hier heen en we wandelen nog wat. We namen de waterbus
terug naar het station, samen met een Japanner die megaharen uit een moedervlek heeft groeien! In de trein zaten we met een
stelletje dat het vast ove ons had in het Italiaans (maar wij hadden het ook over hen hehe…) en ze konden niet van elkaar
af blijven. Nu zijn we terug op de camping, en het is weer lekker zweterig. We zien er kennelijk een beetje zielig uit, want
ook dit keer worden we geadopteerd door de buurvrouw en allerlei campings in Rome aangeboden, maar nu ga ik eten.
Ik
moet nog even kwijt: Venetie is prachtig! Dat het over-toeristisch is is wel erg jammer, maar als ik ooit ga trouwen wil ik
met mijn huwelijksreis naar Venetie!
Gisteravond gingen we trouwens lekker koken. Het bleef regenen, dus ik een luifeltje knutselen (uur bezig ofzo,
maar echt een luifel lukte me toch niet). We hadden hamburgers gekocht, alleen hadden we geen olie o.i.d. Dus dan maar zo
hoppa in het pannetje: paar secondes later was het pannetje zwart, maar de hamburger nog net zo bleek als voor het bakken….dus
doe ik er een beetje water bij. Ja ik weet het, natuurlijk verdampt dat maar goed..je moet wat he.. na een tijdje zag die
hamburger er niet echt rauw meer uit, dus ik proef maar een stukje. En het is best lekker! Hij is niet bruin en echt lekker
ziet het er niet uit, maar alweer: je moet wat he! Dat was de eerste hamburger, waar Jorina geen hap van nam maar ik lekker
opat. Bij de volgende had ik een nieuw plan: hamburger koken! Water in de pan en van die hamburger wat ballen gemaakt (ja
uh bij fondue gaat dat toch ook?)…maar dat zag er wel erg smerig uit (embryo’s op sterk water) dusss toen gaf
ook ik het maar op en aten we lekker rijst rijst rijst…
Dag 7 (26-7) Vicenza – Rome – Bracciano
Lijst rare dingen in Italie:
· De verzorgers zijn allemaal nonnen of gaan i.i.g. zo gekleed.
· Bananen zitten in plastic verpakt.
Arme Dorien, eindelijk een nachtje geen hagel, geen beesten in een boom of een krappe coupe, ga
ik hardop praten in mijn slaap…(sorry)
Tot overmaat van ramp begint het om half 7, half 7 he mensen!, lekker te regenen, waardoor we
de tent in 5 minuten moesten uitruimen en opvouwen. Gelukkig mochten we het luifeltje van de buurvrouw lenen en kregen we
ook nog een t, jawel doe maar prijzig. Mijn tenen zijn koud van airco…
Ja mijn tenen ook! Die ES is superduur, zitten we nog niet eens naast elkaar! <-Dat gaat echt nergens over!
4,5 uur sjongejonge…ik heb net een routeplanner gemaakt voor Rome. De zon schijnt woepie!
Ik wilde als algemeenheid nog kwijt, dat Italie best op Frankrijk lijkt. Velden en velden, ongeveer
dezelfde huizen, warm. Er zijn wel meer druivengaarden en het treinensysteem is een end begrijpelijker “Dank u voor
uw aandacht”
Allen het Noorden!
Nou in Rome ging alles als gepland, de metro naar Valle Aurelia en de trein naar Bracciano, maar
onderwijl begon het knoerthard te hagelen. HAGEL in Rome??!!
Alle moed zakte in m’n schoenen en aangezien ik het nog maar in 1 teen had…
In Bracciano gewoon naar het meer lopen, was ons verteld. Ja, vind eerst maar eens een weg die
daarnaar toe gaat! Bij een meneertje in een winkel vol mappen de weg gevraagd. Hij begon een heel verhaal in het Italiaans,
maar uiteindelijk belde hij naar iemand. Ik aan de telefoon met een wildvreemde in het half Engels/Italiaans. Maar na 1 straat
uit te zijn gelopen, doken de bordjes op. Na een eind dat naar mijn mening wel 5 kilometer was (oke, iets minder) en volgens
Drien de aangegeven 1850 meter, vonden we de camping: Portocciolo. Het uitzicht vanaf het meer, zo’n 10 stappen van
onze tent, is prachtig, een beetje Loch ness. Nu gaan we onze pizza halen! Dag!
Dag 8 (27-07): Rome
Na een nacht heerlijk te hebben geslapen, gingen we op weg naar Rome. Met de bus, trein en metro kwamen we in
het centrum. Eerst de Trevi-fontein zoeken, daar waren we meteen even mee bezig (al viel het nog mee) Daar was íe: Zonder
water!!! Potverdriedosies, zijn wij een keer in Rome, doetie het niet! Dan op naar de Spaanse trappen, wat een stuk moeilijk
te vinden was. We adopteerden een groep Japanners, heel handig! Bovenaan die trappen zou een erg mooi kerkje moeten staan, dus wij kijken en zien: een enorme
auto! Op een reclamedoek..oftewel, ook de Spaanse trappen waren in renovatie. Vervolgens het Pantheon, wat erg indrukwekkend
was. Supergroot en van binnen prachtig. Maar ook hier weer steigers, dus dat zat niet echt mee.
(Trouwens, op de heenweg deed onze coupe in de trein-metro niet helemaal watte zou moeten doen. Airco deed het
niet, dus het was superheet. En ook moesten we zonder licht de tunnels in, wat overigens best gezellig was. )
Ook het Colosseum vond ik erg mooi, Jorina had het liever gezien
toen het nog heel was…jaja…
Natuurlijk zit de Mac overal en op elk plein, behalve als je honger hebt…dan is er spontaan niks te vinden.
Dus stranden we na kilometers te hebben gelopen met een bakkie wafel-patat en een halve cola.
Jorina wil vanavond appeltaart eten en ik ben het er weer eens niet mee eens…dan maar weer pizza van de
camping. Ja
het is toch vakantie? Dan doe je dat!!)
Bezweet duiken we uiteindelijk in het meer aan de camping. (Nou ja, ik duik, Jorina ‘hangt; een beetje?)
Weet je trouwens dat meneren in pakjes meteen een stuk aantrekkelijker zijn? Jorina wil een Mac in Vaticaanstad….
We kregen op de terugweg naar de camping een lift van een Nederlandse campinggenoot, superaardig! Hoefde we dat
pokkestuk naar beneden niet te lopen. Het stikt hier van de mieren! Van megasupergrote mieren! En muggenbulten op onze benen
en overal…
De metro in Rome is trouwens heel gezelli, er komen namelijk steeds muzikanten spelen. Niet zoals hier zwervers
met een 5ehands gammele gitaar met 3 snaren, maar met accordeon en van alles. Superleuk!
Dag 9 (27-07) Rome Vaticaanstad
Nou, we gaan zo spaghetti eten. Absoluut geen idee hoe laat het is, aangezien we zuinig doen met
de batterij van de telefoon. Het is warm, mijn rechtervoet zit onder de beten, blaren, en opvallend bruin zijn we nog niet…het
brood hier smaakt bijna allemaal naar….nou ja naar zoutarme
Het klinkt misschien een beetje belachelijk, maar het valt me op dat we vanaf de eerste dag zo primitief als koeien
zijn. We wassen af als we dingen kunnen laten drogen in de zon, onze tent strategisch voor de regen en zon, eten uit de pan
om geen afwas te hebben en jawel mensen…ik loop al een ruime week op jezussandalen!
Nu even over vandaag:
De Sint Pieter! Jaja: een truitje met schoudermouwen aan terwijl je in de volle zon staat (30 graden of zoiets)
Vervolgens in de rij staan waarvan we eigenlijk niet wisten waarvoor. Entree Sint Pieter dachten we, maar dat bleek opeens
ergens anders e zijn. Na een tijdje bleken we een kaartje te moeten kopen (nog steeds geen idee waarvoor) Wel werd er aangekondigd
dat we 320 treden moesten beklimmen, of met de lift maar dat kostte 1 euro extra en tja…ben je nou Nederlander of niet?
Dus wij vol moed de trap op (naar boven in de koepel?) en ja hoor..uiteindelijk stonden we behoorlijk hoog in
die koepel. Jorina mag trots zijn met ‘r hoogtevrees! Paar mooie foto’s gemaakt, waarna ik een trap ontdek (weer
geen idee waarheen) Ik ben nieuwsgierig, dus HOPPA naar boven. Steeds hoger, steeds smaller…nog gene idee waarheen.
Nog smaller, nog hoger, en nu ook steeds schuiner… Uiteindelijk komen we bovenop de koepel uit! Heel hoog en een prachtig
uitzicht over Rome, de mooiste stad die ik ooit gezien heb. De trap naar beneden ging een stuk sneller, wel kregen we erg
honger. Natuurlijk weer geen Mac te bekennen, terwijl we daar nu toch wel onze zinnen op hadden gezet. Uiteindelijk strandden
we in de Mac bij station Termini: helaas geen puf meer om nog meer te bekijken. En we mogen de trein van 16.20 niet hebben,
bang om weer ‘dat enge, vieze mannetje’ tegen te komen, dus we moeten ons nog haasten. Deze dag hebben we dus
alleen de Sint Pieter bekeken, maar dat was zeker de moeite waard! Supermooi!
’s Avonds was het eten een beetje niks: enkel noedels met tomatensaus, een hele saaie tomatensaus nog wel. En
de Engelsen naast ons met hun pitten en grote pannen en tafels en stoelen waren natuurlijk gelijktijdig weer een heerlijk
ruikend diner aan het maken….ach, morgen beter.
De plek naast ons is vrijgekomen, we hoopten op leuke nieuwe Nederlandse jongens…en wat krijgen we? Duitsers!!
90% Nederlanders op deze camping en wij krijgen het voor elkaar om precies naast de enige Engelsen te staan en 1 van de weinigen
Duitsers. Nu komen er wel 2 Nederlandse jongens tegenover ons staan trouwens.
Er is 1 of andere stomme disco in het dorp hier. De muziek is belachelijk verschrikkelijk en wij willen slapen!
Dag 10: Bracciano
Goedkoop dagje! We hebben lekker uitgeslapen, een heerlijk croissantje genuttigd en de ws gedaan. Een beetje onhandig,
maar alles is wel weer fris (en gekreukt, 3 euro ofzo voor de strijkijzer, nou m’n reet hoor dat kunnen ze vergeten)
Toen even gezond, dat dachten we dan want het was de halve dag. We zijn eindelijk vakantiebruin! Woohoo!! Toen hebben we even
geinternet (jaja) Nu zit ik in een opgeruimde tent (vraag foto’s want het was echt een klerezooi!)
Dag 11: Bracciano – Pompei Dag van de rare Italianen!
Een lange reis was het toch wel. 09.00 uur namen we het busje bij de camping -> 12.49 de trein in Rome ->
zo 17.00 a 17.30 op de camping in Pompei. In de trein komt er al een aparte Italiaan vlakbij zitten. Zit lekker in het Italiaans
tegen ons of in zichzelf onverstaanbaar te brabbelen. Vervolgens stapt er ook een vrouwtje in dat helemaal hyper is en niet
weet of ze wel in de goede trein zit (voor zover we ide vage taal kunnen ontcijferen).
Dan staan we op het station in Pompei. Volgens Olga, Marie of wie dan ook lag de camping op zo’n 100 meter
van het station. “Je ziet ‘m zo liggen”Jaja..niet dus!
Na 2 km komen we er toch en wat zien we…tenten, tenten en nog eens tenten! Wel 6 tenten op 1 plekkkie, op zo’n
10 cm van elkaar. Ze staan nog net niet bovenop elkaar. Het lijkt Jorina zelfs een slim plan een tweede verdieping te bouwen:
zo vol is het! EN Andre (de campingbaas) heeft zelfs nog een plekje voor ons! Relatief gezien nog ene prima plek, op ene paar
harde boomwortles na..en het feit dat we 2 stappen van het restaurant afzitten waar deze avond een partijtje wordt gehouden
door Engelsen…heel veel Engelsen.
Maar het ziet er best gezellig uit, we hebben al vrienden gemaakt met een mooie groene hagedis (alleen mag ;ie Nienke
en ellen niet zo en is momenteel verdwenen) en een zwervershond met 1 groen en 1 wit oog! Deze is ons gevolgd en ligt nu vlak
voor onze tent (z’n zwerversvrienden lopen verspreid over de camping rond, vage boel hier)
Nog een plusje: de Mac! Oftewel, om 18.30 zitten wij lekker te schranzen.
Over de terugweg naar de camping wil ik het eigenlijk helemaal niet hebben…IEUW! Wat ons nou weer overkomen
is…na al door tig Italianen van top tot teen te zijn bekeken stopt er een auto naast ons en de man erin roept wat. Wij
zijn plts diep in gesprek, maar hij blijft meerijden en we kijken toch maar even (wie weet wil íe alleen maar de weg vragen)
En GADVER de gadver zit die smerige belachelijke ieuwvent met z’n leuter uit z’n broek te pielen! IEUW
Zoiets verwacht je toch niet, al helemaal niet in Pompei!!!
Al bijna twee weken lang probeer ik me voor alles in te dekken (dat doe ik nu eenmaal) wat als dat niet kan, nou dan
dat, wat als dat dan niet kan nou dan dat, en zelfs dan kan ik me nog zorgen maken. Ik wantrouw elke vent (ja niks persoonlijks,
maar je hoort nu eenmaal van dat soort dingen) En net, net nu ik dat een beetje had laten varen, gaat het weer helemala mis.
Ik word wel weer een kniezer denk ik, dan gebeurt er misschien niks vies meer..IEUW BLEH BAH BLUH J-A-A-K.
Dag 12: Pompei
’s Ochtends zijn we naar de ruines geweest. Erg mooi, erg leuk, beetje luguber, erg warm, tijd ging langzaam.
Daarna hebben we wat dingen gepland voor morgen (zondag). De boot gaat, das fijn, maar er bestaat nog wat verwarring over
hoe we er gaan komen (en of we uberhaubt op de boot mogen) en daar kan ik me persoonlijk nogal druk om maken. Morgen staan
we gewoon met het pchtendgloren op Napoli, want Pompei is echt een gruwel voor ons! Elke Italiaanse vent moet toeteren, je
lustig bekijken, even naar je roepen en ga zo maar door! Ik word er pisnijdig van en ben blij als we op Corfu zijn.
Echt leuk is het inderdaad niet, we krijgen soms moordlustige nijgingen van al dat gedoe. De ruines zijn gelukkig
wel de moeite waard!
Na Corfu alweer naar huis…het is echt snel gegaan. Ik zit nu trouwens al in m’n hoofd vakantieplannen
voor volgend jaar te maken. Een auto lijkt me dan toch wel erg aantrekkelijk, dan kan je tenminste echt overal heen.
Dag 13: reis naar Brindisi
Vertrokken uit Pompei, geschaduwd door een zwerfhond. Na wat zoeken en wachten en regelen (het vaste patroon van een
backpacker geloof ik) kregen we een stapel tickets naar de andere kant van Italië voor 12 euri! Valt mee toch? En nu zitten
we, we zijn er bijna en hoera voor mij, we weten wat we moeten doen zo meteen. We kwamen namelijk 2 engelse meisjes tegen
en zij nemen als het goed is dezelfde boot naar Corfu.
En nu wachten we (samen met die 2 meisjes) op de boot! We hebben met ingecheckt, maar mogen pas om 20 uur de boot
op. Gelukkig vonden we hier een minimarket waar ik eerlijke cakejes met chocola heb gekocht en waaaater.
Jeetje, Jorina heeft een zeer gevoelig en geïrriteerd klein teentje (of is het wrat)En oh wat zien die voeten
eruit!
Het gras is hier trouwens keihard, en ze hadden niet eens frites! Eerst ons een beetje lekker maken met een bordje
waarop stond patattina-fries o.i.d. en dan…WEEEH
Vannacht slapen we op het deck, nou dat wordt nog wat! En morgen corfu!
We hebben hier al tientallen lotgenoten getroffen, oftewel backpackers met vermoeid uitziende hoofden en een ongelooflijk
grote tas. Erg gezellig, hier voelen we ons best al een beetje op onze plek. Veel gaan er naar Corfu, dus dat klinktin ieder
geval hoopvol!
En natuurlijk was precies onze boot heel erg vertraagd en moesten we uren wachten. Gelukkig was het heel gezellig!
Steeds meer backpackers kwamen naar de kade, tot we met 1 grote groep zaten te wachten. Die twee Engelse meisjes wisten een
leuk kaartspel (soort ezelen) wat we met nog twee Canadezen, een Nederlander en later nog een Fransman (die er niets van snapte
en er een zootje van maakte) speelden. Heel grappig!
Daarna was het buiten op de kade wachten, leuke verhalen gehoord. Twee Canadezen schenen overal te zijn geweest en
alles te weten, leuk om naar te luisteren. Dan eindelijk komt onze boot, wij staan allemaal gereed om die boot op te sprinten,
aangezien het gerucht ging dat er aan deck (waar de meesten sliepen, waaronder wij) een beperkt aantal stoelen waren. Dus
daar stonden we met rugzak op, en het duurde nog zooo lang! Ik dacht dat m’n benen zouden breken, zo vermoeiend werd
dat staan. Als we dan eindelijk op het schip mogen, blijken er helemaal geen deckstoelen te zijn, en leggen we onze matjes
ergens onder een trap. Met de 2 Canadezen en de Nederlander, erg gezellig en grappig. Allemaal erg moe, dus we gaan al snel
slapen. Op een gegeven moment worden Jorina en ik beiden weer even wakke.r Jorina denkt dat we nog altijd aan de kant liggen,
mar als ik zeg van niet gaat ze staan, schrikt en kijkt heel erg verbaasd. Waarna
ze weer gaat liggen en we beiden in slaap vallen.
Dag 14: Corfu
En nu zijn we net wakker en krijgen we een stukje appeltaart-achtig iets van een Italiaans gezin. Eigenlijk kregen
we een hele bak vol, maar dat kan onze maag nog niet aan op de vroege ochtend. Superaardig in ieder geval.
Corfu is in zicht!
We waren de werf nog niet af of we werden naar een camping geronseld door wat-met-folders-zwaaiende-grieken-met-dikkke-mercedesen.
No wat Hollandse backpackers gingen ook naar Çamping Dionysus”waar we met de taxu naartoe gebracht worden. Nu hebben
we oerlelijk strand bezocht, aan het zwembad gelegen, boodschappen gedaan en Dorien ligt nu belachelijke Nederlandse liedjes
te zingen, misschien een zonnesteek? Ik heb kramp niet normaal!
Nou, ik zing prachtige Ou-Hollandse kinderliederen joh!
Oh ja, we moesten nog wat opschrijven:
Ik (Jorien) heb een winkelmeneertje in Parijs geslagen! Wel per ongelijk hoor en toen ze ik…oh sorrie! En toen
moesten we allemaal zoo lachen hahaha nounou dat was me wat zeg nou nou poepoe.
Mijn ogen doen pijn van het chloor denk ik en ik heb overal kriebel, en er zitten weer cigales hier en nou zien we
spontaan de zee ergens waar dat volgens onze berkeningen helemaal niet kan. Nounou dat is me wat zeg.
Dag 15: Corfu
Lekker uitgeslapen-ontbeten-praatjes gemaakt en toen wchten in de hitte (die overigens mee viel ten opzichte van gister)
op de bus. Corfu stad stinkt! Alle auto’s van het eiland daar. Wat spullen gekocht, gyros gegeten!!! Jaja, en toen smaen
met zo;n 100 anderen in ‘the blue bus’, de bus waarvan ik sowieso al grote vrezen vrees als we een heuveletje
op moeten.
En na bij de verkeerde bushalte te hebben gewacht. Weer geen goedkoop klokje gevonden! Ik denk dat we deze vakantie
af zullen maken zonder de tijd, ach…we redden ons toch wel.
Eind van de middag lagen we heerlijk in het zwembad. We zijn onze dirkjes ZAT. En we kunnen geen brommertjes huren! Want we hebben geen rijbewijs (nou
jaaaah!) dus moeten we fietsen (ook leuk, we komen 15 km lichter gezweet terug, maar we zullen Corfu zien!)
Dag 16: Corfu
Eerst nog een beetje dag 15:
’s Avonds toen we met een wijntje bij onze tent aankwamen, sprak de jongen van een tent verderop ons aan. Een
Nederlander helemaal hier op de fiets! We dronken kletsten wat en toen de anderen voorbij kwamen (Mark, Mariska, Thijs en
Jarid) voegden we ons samen. We speelden wat asshole, een drankspel met kaarten. De eenzame fietser werd te dronken
en toen wij rond 1en gingen pitten (lichtelijk aan geschoten) kwam hij ineens op ons luchtbed voor de tent liggen. Wij van:
huh? Nou het zal wel. Op een gegeven moment ging ‘ie onwijs ranzig naast onze tent staan kotsen, echt misschien wel
een uur.
Omdat we hadden gepland te gaan fietsen, en hij wist wat vlak was, maakten we ons om 9 uur ’s ochtends uit de
voeten. Fietsen waren spontaan op! Belachelijk! Wie gaat er nou fietsen o Corfu? Wij ja, maar he…?!
Toen hebben we maar de bus naar Dassia genomen. Beetje stenig strand, onwijs zout water (m’n huid brand nog
na!) maar wel lekker bruin. Wat boodschapjes, een onwijs lekker broodje gyros
en een praatje met een Johan Kruif- griek die beweerde dat hij vrienden was met “Frankrijk kaart” (jaja). Nu wat
luieren op de camping. Tot onze grote opluchting was de fietser weg!
Onze ‘vrienden’ hadden ook pech. Mark heeft straalbezopen z’n enkel gebroken ’s nachts en
overdag is Thijs met z’n scootie gevallen en heeft een gigantische, branderige schaafwond aan zijn gehele linkerkant.
Ze liggen in hun hutje en ik snap niet dat ze blijven!
Op het moment zijn we omsingeld door een Griekse negerkok, een stel Duitse Harley-gasten die er dreigend uitzien,
maar gewoon een saladetje snijden…en een sacherijnige Zweedse Tsjech ofzo,
die mopperend zoekt naar zijn vrienden. Best leuk!
Ja, die fietser was echt raar, gelukkig is ie nu weg! Eerst over-gezellig doen met wijn kopen enzo en dan een
beetje smerig voor ONZE tent gaan liggen kotsen!!
Daarvoor ook nog eens om Jorina heenhangen heel de tijd. Ja we werden gewoon verdeeld door een Amerikaan en een
fietser! Kom op zeg, echt te ernstig…
Toen gingen we dan ook maar naar bed. Dat spel “Ashole’ is wel tof! Ik was president!!!
Spelregels:
Het water is hier trouwens zo zout, dat je gewoon blijft drijven! Echt super, heerrrlijk drijven in de zee.
Dag 17: Corfu
Vandaag zijn we poepiebruin geworden, en Jorina is
verbrand. Lekker naar de playa, heerlijk drijven op ons gekochte luchtbed. Helaas is ie nu lek, want Jorina stak m lek met
haar piercing!
